بازدید از خانهای بزرگ در تورنتو با شجره نامه تاریخی و آثار مدرن
کاترین نیومن در حالی این پروژه را رهبری کرد که مشتریانش هنوز در لندن زندگی می کردند.
کاترین نیومن از شرکت مستقر در تورنتو که در سال ۱۹۹۱ به همراه مهندس معمار پیتر سبولاک آن را تأسیس کرد، میگوید: “ما خود را به یک اتحادیه صنفی قرن نوزدهمی تشبیه میکنیم. زیرا طراحی کاترین نیومن به جای تخصص در یک زمینه، چندین رشته، از معماری گرفته تا طراحی داخلی، مدیریت ساخت و حتی محوطه سازی را در بر میگیرد.”
این ظرفیت فوقالعاده این امکان را به شرکت میدهد که پروژههای گوناگونی را از مقیاس بزرگ (آنها در حال حاضر در حال ساخت بلندترین ساختمان بروکلین یعنی برج بروکلین هستند) تا سکونتگاههای خصوصیتر انجام دهد. نیومن در مورد روش تولید ناب و چابک خود می گوید: «ما فقط پنج پروژه در سال انجام می دهیم، اما حوزه کاری ما بسیار متنوع است. ما اصول هنرشناسی ثابتی نداریم و طراحان جوان را استخدام نمی کنیم، بلکه خودمان را به نوعی ویرایشگر می دانیم.»
به همین دلیل است که یک سرمایهگذار بینالمللی، پس از خرید یک بنای شاخص به مساحت 18000 فوت مربع به سبک احیای گرجستانی در روزدل، یکی از تاریخیترین محلههای تورنتو، در وهله اول به شرکت ما مراجعه کرد. از آنجایی که او و خانوادهاش قبل از نقل مکان در لندن زندگی میکردند، به کسی نیاز داشتند که نه تنها بتوانند به او اعتماد کنند، بلکه آن فرد درک عمیقی از نحوه تأثیر معماری بر طراحی نیز داشته باشد.
کلکسیونی از بهترین پردههای پانچ
کلکسیونی از بهترین پردههای پانچ
هدف؟ تلفیق یک زیبایی جاودان و کشش پویا
نیومن می گوید: ” ما می خواستیم زیبایی پیش از جنگ و نوگرایی پس از جنگ را به تصویر بکشیم.” شرکت او علاوه بر تامین مبلمان و مقیاسبندی دقیق همه چیز بر اساس ابعاد جداگانه هر اتاق، قطعات سفارشی را با الهام از طراحان فرانسوی، دانمارکی و ایتالیایی قرون وسطی با محوریت لوازم خانگی به عنوان اثر هنری طراحی کرد. مجموعه بهدستآمده توسط صنعتگران سراسر جهان ساخته شده است.
تعمیرات دهه ۱۹۹۰ باعث شد که از آن زمان، عمارت نسبتا بی روح بهنظر میرسید. نیومن توضیح میدهد: “منابع روشنایی ناکافی و استفاده از رنگ های وزین (از جمله یک اتاق غذاخوری به رنگ مشکی) وسعت فضا را کاهش میداد.” شرکت او مجموعهای از چراغهای خیرهکنندهتر و رنگهای ملایمتر به ارمغان آورد. این ها همچنین به تکمیل مجموعه رو به افزایش صاحبخانه از آثار هنرمندان کانادایی (مانند ژان پاول ریوپل و مارسل فرون) و عکاسان (منظور هیروشی سوگیموتو و هنری کارتیه برسون) کمک میکنند.
جدا از نمای ظاهری، خانه در نهایت باید با نقشهای خاصی مطابقت میداشت. این خانواده سه نوجوان دارد و بهطور مرتب مشغول خوشگذرانی هستند. این اغلب به معنای میزبانی جشن های خیریه، ضیافت ناهار و مهمانی های شام است.
او می گوید: “این خانه را می توان به یک خانه اشرافی انگلیسی تشبیه کرد، ظرافت خاصی دارد و فاقد ظاهرسازی است، اما مملو از چیزهای زیبا است.”